Waar de ene helft van ons land op Prinsjesdag alleen aandacht heeft voor de jurk van Maxima, de andere helft hoopt dat Willem Alexander struikelt over de moeilijke woorden in de troonrede, weet héél bestuurlijk Nederland dat deze folkloristische dag het startschot is van een verhit en overspannen najaar. Vanaf die 3de dinsdag in september woedt er per direct een begrotingsepidemie in het land.

Elk gemeentehuis is op slag geïnfecteerd. Koortsachtige ambtenaren, wethouders en raadsleden denken niet meer helder en bladeren alleen nog maar hoestend en proestend door dikke pakken papier met financiële informatie. En zoals elk jaar, de van ziektekiemen gevrijwaarde boekhouders, nemen de macht in de raadszaal over.

Deze raadscontroleurs stoppen de financiële thermometer met grote precisie in voorliggende collegewerkprogramma’s. Is er wel geld voor al die wensen van die colleges? En daar zit de allesoverheersende stekende hoofdpijn van onze 10 Rotterdamse wethouders. Er ontbreekt in Rotterdam een degelijk uitgewerkt collegewerkprogramma 2019.

Het is daarom een verdomd moeilijke klus om te zien of de stad nu gezond of ziek is. Er wordt gebakkeleid over niet te doorgronden weerstandsvermogens, over alle vormen van reserves en niet te achterhalen baten en lasten. De 773 tellende begroting gaat alleen maar over verschuivingen van cijfertjes. Het verbloemt de echte pijn, namelijk dat met bizarre snelheid sociale woningen worden gesloopt en de Rotterdamse bevolking een miniatuur van de Amsterdamse grachtengordel wordt, dat de Hoeksche lijn weer vertraagt met grote gevolgen voor reizigers, dat ondanks de inzet op zorg die dit college voorstaat dit onzichtbaar is en er bezuinigd wordt op vouchers van hulpbehoevende mensen en dat de Rotterdampolis wordt uitgekleed.

En wat te denken van 237 miljoen euro uittrekken voor een verbouwing van Boijmans van Beuningen? Tel daar gerust nog eens 100 miljoen euro extra bij op, want grote projecten lopen financieel altijd compleet uit de hand in Rotterdam.

Je vraagt je als eenvoudig raadslid toch af of de patiënt op de operatietafel niet zal overlijden. Rookgordijnen worden opgeworpen door geen prioriteit te geven aan alle schriftelijke vragen die als een bombardement al maanden over de wethouders uitgestort worden, door wethouders steeds afzonderlijk het debat met de raad te laten voeren en door spreektijden van politieke partijen in voortduring onder de noemer van efficiënt vergaderen te knijpen.

Zes minuten voor een eenvrouwspartij om zes wethouders te bevragen is ronduit een democratische aanfluiting en het getuigt van een bijzondere kleinzieligheid! Hoe zichtbaar wordt daarmee ineens weer die uiterst broze relatie tussen voorstanders (de coalitie) en tegenstanders (de oppositie) in onze stad.

Zijn we met deze begroting nu bezig met een operatie of is het een lijkschouwing?