Vlak voor het kerstreces was er een debat in de gemeenteraad over de komst van 250 asielzoekers op vier boten in Rotterdam, waarvan twee op Zuid. In het debat bracht ik het verhaal naar voren van bezorgde bewoners die zich op Zuid nu al onveilig voelen en niet zitten te wachten op een asielboot voor de deur, gezien hun ervaringen met politie-invallen in hun appartementencomplex, de dagelijkse straatintimidatie, vernielingen en diefstal van persoonlijke of openbare eigendommen. Die verhalen waren voor mij heel herkenbaar, want ze zijn in toenemende mate te horen in grote delen van Rotterdam.

De reacties in het debat waren voorspelbaar, van de linkse partijen mocht ik zulke dingen niet zeggen, want asielzoekers zijn altijd welkom. Toen ik stelde dat ik als volksvertegenwoordiger toch nog wel de zorgen van Rotterdammers mocht inbrengen, kreeg ik de wind van voren.

Ook burgemeester Aboutaleb deed een duit in het zakje, als mensen zich beklaagden, moest ik hen maar naar de burgemeester doorsturen. Ik dacht en zei: 'wat krijgen we nu? Sinds wanneer mag ik als gemeenteraadslid geen zorgen van Rotterdammers meer naar buiten brengen? Of mogen dit soort zorgen alleen in de achterkamers op het stadhuis worden besproken?'

Maar daar bleef het niet bij. Ik had niets geleerd van het AZC in Beverwaard, zo belerend en uit de hoogte. Eigenlijk was de boodschap heel helder: u mag over dit onderwerp alleen maar dingen zeggen die wij – de politiek correcte partijen en de burgemeester - vinden.

U zult begrijpen dat op deze manier een normaal debat over het onderwerp asielzoekers in Rotterdam nauwelijks mogelijk is.

Veiliger? Ja, alleen op papier

Voor de bezorgde Rotterdammers die ik sprak, was het onderliggende probleem voor hun zorgen, de opeenstapeling van problemen en onveiligheid in hun wijk. Maar volgens onze burgemeester is Rotterdam nog nooit zo veilig geweest. In veel wijken en buurten van Rotterdam wordt de dagelijkse realiteit toch heel anders beleefd, mede gezien de vele steek- en schietincidenten in het afgelopen half jaar. Op papier wordt het veiliger, omdat mensen geen aangifte meer doen, of kunnen het niet meer omdat vrijwel alles achter een digitale muur zit. Daarnaast hebben we de afgelopen twee jaar voor de helft van de tijd in een lockdown gezeten, dat komt goed uit voor de veiligheidscijfers op papier, want inbraken en winkelovervallen zijn er door de lockdowns veel minder.

Overigens zijn de zorgen om de veiligheid bij de komst van asielzoekers niet geheel onterecht zoals blijkt uit de 5400 door de COA geregistreerde incidenten (2020) op locatie, waarbij sprake was van agressie en geweld tegen personen. En dan zullen we het maar helemaal niet hebben over de terreur die de asielzoekers uit veilige landen uitoefen in de omgeving van bijvoorbeeld Ter Apel.

Maar goed, de burgemeester sloot het debat af met de ‘wijze’ woorden ‘We zijn allemaal gelukzoekers.’

Joh hoe sla je een debat dood, en poets je de zorgen van gewone Rotterdammers weg.

Maar wat bedoelt de burgemeester eigenlijk: dat de asielzoekers gelukzoekers zijn? Of dat hij zelf een gelukszoeker is of alle Rotterdammers? De burgemeester zou boven de partijen moeten staan, maar dat deed Aboutaleb duidelijk niet in dit debat. Ook is het opmerkelijk dat VVD-wethouder Karremans die over asielzaken gaat in geen velden of wegen was te bekennen.

Volgens het officiële rijksbeleid kunnen gelukszoekers geen asiel aanvragen, maar dat haalt de burgemeester van Rotterdam onderuit met zijn uitspraak: ‘We zijn allemaal gelukzoekers’.