Heeft u het gelezen? Er wordt voorlopig 232 miljoen euro uitgetrokken voor de renovatie van Museum Boijmans van Beuningen. Daar komt straks nog een stevige schep bovenop, want men komt 44 miljoen te kort. Werkelijk alle megalomane projecten in Rotterdam lopen uit op een financieel fiasco, maar er is geen wethouder of burgemeester die er met schaamte onder lijdt. Niet één.

Opdat de Rotterdammers het nóóit zullen vergeten: de Blunderput, de Hoekse Lijn, het Schiekadeblok, het Warmtebedrijf, de Centrale Bibliotheek, het nieuwe Feyenoord Stadion en nu weer Museum Boijmans van Beuningen. Falend beleid en grove misrekeningen, waaraan tot de basis herleid de gevestigde politieke partijen (en na 20 jaar mag ook Leefbaar Rotterdam zich daartoe rekenen) schuldig zijn geweest omdat ze incapabele bestuurders koppelden aan een burgemeester die bezig was met zijn wereldburgerschap.

Gaat u straks stemmen? Doet u best.

Vraag 100 Rotterdammers waaraan zij 232 miljoen zouden willen besteden als zij het voor het zeggen zouden hebben, ik geef u op een briefje dat er hooguit 1 voor Boijmans kiest. Van de 99 anderen spelen de ouderen in op de enige zorg die telt, namelijk de zorg zelf en de jeugd wil betaalbaar kunnen wonen.

Boijmans: 232 miljoen. Plus nog 44 miljoen aan gaatjes. Wethouder Kasmi was zo fideel om precies aan te geven welke potjes hij allemaal wil gaan aanboren om uit de ellende te komen. Zo zou het met het nieuwe stadion van Feyenoord ook zijn gegaan als er geen mensen waren geweest die het belang van het betaald voetbal aan de kaak hadden gesteld. Gelukkig ging die vlieger dus niet op. Maar alertheid is geboden want het college denkt nog steeds dat de Rotterdammer dat nieuwe stadion wel kan betalen.

Het is gewoon als wethouder, als topambtenaar, als burgemeester keihard je zin doordrijven. Dat is wat er met die megalomane projecten gaande is en gaande is geweest. Het gaat ze bij die prestigieuze projecten om de palmares. Om de persoonlijke zege. Om de naam in de geschiedenisboeken. Om de eigen loopbaan. Het gaat ze in ieder geval niet om het geluk van de gewone Rotterdammer, ongeacht of die jong, oud, rijk of arm is. Geen Rotterdammer zit namelijk te wachten op zoveel weggegooid belastinggeld. Gemeenschapsgeld dat we nu bij de zorg zo hard tekortkomen en waardoor we elke coronagolf niet kunnen opvangen en de samenleving blijven ontwrichten met adhoc maatregelen.

Ik hoop dat alle 50Plus-Rotterdammers straks in Maart 2022 de moeite nemen om te gaan stemmen en als ze in het stemhokje staan aan mijn woorden zullen terugdenken.