Na een uur mocht hij alsnog invallen. In totaal speelde hij slechts dertig minuten in de twee beslissende wedstrijden tegen De Graafschap. Halil Dervisoglu (19), kind van de eigen jeugdopleiding, liet in die tijdspanne zien waarom het Turkse Trabzonspor achter hem aanzit.

Zijn dreigende dribbels, zijn lef om een tegenstander uit te spelen, zijn neus voor de goal en de gave om voor medespelers kansen te creëren, kortom, zijn kwaliteiten werden door trainer Henk Fraser dit seizoen afgedaan met dooddoeners als: hij verdedigt niet voldoende mee, hij is te zelfzuchtig of te gemakzuchtig.

Wie Dervisoglu de jaren hiervoor bij Jong Sparta aan het werk zag, weet wel beter. Zijn perfecte balbehandeling, zijn aannames, zijn gevoel voor de combinatie (destijds met Deroy Duarte en Ayou Boukhari) en zijn doeltreffendheid waren om van te smullen. Hij zou een aanwinst betekenen voor het eerste.

Maar zie: trainers zijn behoudend en durven amper risico's te nemen. Fraser is niet de enige. Advocaat handelde bij Sparta identiek en bij Feyenoord deed Van Bronckhorst hetzelfde. Ze kiezen voor zekerheid en vallen terug op spelers, van wie ze weten wat ze aan ze hebben.

''Ik vind het jammer, dat ik dit seizoen zo weinig speeltijd heb gekregen,'' sprak een blije, maar ingetogen Halil Dervisoglu na de promotie op De Vijverberg.

Want waarom, kan men zich afvragen, bracht Henk Fraser hem niet eerder in voor de falende Abdou Harroui en pas veel later voor de ook tegenvallende Mo Rayhi? Zoals hij ook werd genegeerd in eerdere wedstrijden, waarin Sparta met Lars Veldwijk als enige spits aantrad?

De winnende trainer heeft altijd gelijk. Dus heeft Henk Fraser de juiste keuzes gemaakt. Alleen kan niemand het bewijzen. Het zijn slechts bedenkingen, die resten.

En het doel is dan toch bereikt. Met liefst tien nieuwe spelers (Dabo, Abels, Faye, Auassar, Veldwijk, Laros Duarte, Mo Rayhi, Wijnaldum, Breinburg en Drenthe) is Sparta erin geslaagd de eredivisie te bereiken. Te veel dezelfde type spelers, dat dan weer wel. Een stoet van middenvelders, die nagenoeg aan elkaar gelijkwaardig zijn. Te veel zesjes, maar geen zeventjes. Het is te veel middelmaat.

''We hebben genoeg kwantiteit, uiteindelijk gaat het om kwaliteit,'' erkende Henk van Stee onlangs. En de enige aanvaller (Halil Dervisoglu), die een zeven kan scoren, moest steevast vanaf de bank toekijken.

Opleiding nog wel rendabel?

Het is te simpel om alle verantwoording op technisch directeur Henk van Stee en trainer Henk Fraser af te schuiven, al hadden zij een belangrijke stem bij het aantrekken van de nieuwe spelers. Verantwoordelijk waren ook de directie en de leden van de Raad van Commissarissen, bestaande uit zakenlieden/supporters, die nauwelijks op enige voetbalkennis betrapt kunnen worden.

De tijden van regenten met een voetbalvisie als Cor van Rijn, Hans Sonneveld, Floor Bouwer en Peter van der Burg zijn voor goed voorbij. Zij bepaalden vroeger de selectie en niet de passanten, die trainers zijn. ''Met deze spelersgroep zal je het moeten doen,'' werd de trainers destijds te verstaan gegeven.

Sparta wordt de laatste jaren gekenmerkt door een weinig constructief beleid. Van het elftal dat in het seizoen 2015-2016 kampioen werd van de eerste divisie is doelman Roy Kortsmit de enige die nog deel uitmaakte van het eerste elftal. De overige spelers zijn (transfervrij) vertrokken. Slechts rechtsback Denzil Dumfries werd verkocht: het enige resultaat van de laatste drie jaar van Sparta's alom geprezen jeugdopleiding. Ook omdat talentvolle jeugdspelers voortijdig werden opgehaald door Ajax, Feyenoord en PSV.

Is de peperdure jeugdopleiding op deze manier nog rendabel, is een veelgehoorde vraag. Het is dat Ajax zo'n 1,2 miljoen euro voor drie jaar bijdraagt om de grootste talenten te kunnen ophalen, anders zou de huidige jeugdopleiding onbetaalbaar worden. Wat Sparta straks rest is de tweede keus, waarmee de kans op handhaving in de eredivisie jaarlijks weer een struggle for life zal betekenen.

Alleen Van Hoeven, Tahiri en Tavsan

Wie regelmatig het huidige Jong Sparta met veel spelers van onder de 19 aan het werk ziet, zal moeten concluderen dat er amper talent rondloopt waarmee Sparta nog eens een financiële slag kan slaan. Weliswaar zitten de betere talenten (Sven Mijnans, Halil Dervisoglu, Ragnar Ache, Gregor Breinburg en Lorenzo Fonseca) op de bank bij het eerste (en komen zelden aan spelen toe), slechts Bradly van Hoeven, Mo Tahiri en Elayis Tavsan zouden in de toekomst mogelijk in dit rijtje kunnen aansluiten.

Een standvastig beleid met visie is een eerste vereiste om volgend seizoen niet meteen weer in de problemen te geraken. Een groot aantal spelers – al dan niet gehuurd - als Dabo, Abels, Faye, Laros Duarte, Duplan, Giliano Wijnaldum, Kortsmit en Drenthe zal vermoedelijk vertrekken. Er zullen weer nieuwe spelers moeten worden gehaald teneinde de selectie te completeren en op eredivisieniveau te brengen.

De leiding zal en kan niet zeggen: ''Dit is de spelersgroep en hier moet je het mee doen.'' Al kan je je ook afvragen wie de leiding is bij Sparta, waar een aantal supporters in de Raad van Commissarissen de dienst uitmaakt en de dagelijkse leiding als marionetten de opdrachten uitvoert.

Er wacht Henk van Stee en Henk Fraser een schone taak. Geld voor transfers is er in beperkte mate dankzij de ruim twee miljoen euro die Sparta uit de tv-gelden tegemoet kan zien. De financiën zullen niet, zoals werd verwacht, worden aangewend voor natuurgras op Het Kasteel.

"Helaas houden we kunstgras. En dat heeft puur met de financiën te maken," verklaart Henk van Stee. "Niemand wil het, maar het is noodzaak. Als we nog een jaar langer in de eredivisie blijven, hebben we wat meer vlees op de botten om te veranderen."

Henk van Stee en Henk Fraser weten wat hen te doen staat. Ze worden voor het nieuwe seizoen veel wijsheid en sterkte toegewenst.