Rotterdam is al lang niet meer de stad die al de verkeerde lijstjes aanvoert.

We hebben Europa verpletterd met het Songfestival en Feyenoord speelt gewoon weer Europees voetbal. En ook met heel veel andere, veel belangrijkere zaken gaat het steeds beter. Zelfs ondanks de tegenslag van corona.

Sommige problemen blijven onze stad echter hardnekkig teisteren. Zoals de problemen rond EU-arbeidsmigranten.

Dat is een veelkoppige problematiek. Er is grove overlast. Mensen voelen zich daardoor geregeld niet meer thuis in hun eigen buurt. In mijn eerste week als raadslid ging ik op bezoek bij mensen in Lombardijen. De enige vrouwen die ‘s avonds nog over straat durfden, in hun eigen woonwijk, waren die met een hond.

Er staat even zo grove uitbuiting van kwetsbare mensen tegenover. Moraalloze piraten in de uitzendbranche. Huisjesmelkers. Lieden van het allerlaagste allooi, die behendig om de regels heen werken om zichzelf ten grote kost van anderen te verrijken, in plaats van gewoon fatsoenlijk, eerlijk werk te doen zoals de rest van de stad.

Met het actieprogramma EU-Arbeidsmigranten probeert het College de problemen nu integraal aan te pakken. Dat valt zeer te prijzen, en dat doe ik dus ook, bij dezen.

We zijn niettemin voorzichtig met ons enthousiasme. Zoals wethouder Moti en ik tijdens de uitgebreide commissiebehandeling uitvoerig met elkaar hebben besproken, is naast strakkere regelgeving vanuit het Rijk, waar we nog altijd op wachten, met name de handhavingscapaciteit het knelpunt. De Inspectie Sociale Zaken en Werkgelegenheid is, blijkt uit de eigen cijfers, nogal ineffectief. We hebben een toename van de eigen handhavingscapaciteit nodig en ik moedig het College aan daarin te voorzien. 

Hoewel we de meeste foute lijstjes niet meer aanvoeren, staan we in bijna allemaal nog steeds in het linker rijtje. Maar in de positie om uit goeiigheid nog wel een paar extra problemen op ons bordje te nemen, zijn we allerminst. Daarom overtuigd nee tegen de CU-SGP-motie Recht op Onderdak.