Toen aan het begin van de 20e eeuw de door Marx voorspelde revolutie nog steeds niet had plaats gevonden greep de socialistische top naar een ander middel. De georganiseerde revolutie door een minderheid (bolsjewiek = minderheidsman) die daarna de uitgebuite onderlaag van de bevolking (proletariaat) zou verheffen. In 1917 lukte de staatsgreep in Rusland en de wereld veranderde voorgoed.

Daarna de weerbarstige praktijk van het verheffen van miljoenen onderdrukten. Veel vertegenwoordigers van de leidende socialistische klasse wisten al snel een zeer begerenswaardige positie te verkrijgen. Ze vormden binnen een paar jaar een nieuwe kaste, die haar groeiende welvaart en bevoorrechte positie verklaarden door de tomeloze inzet de onderste klasse een beter leven te geven.

Als snel werd die onderste klasse ook als zaligmakend verklaard. Na Lenin, wilde Stalin van de USSR een arbeidersparadijs maken. De arbeiders waren de onderdrukten die verheven moesten worden en uit dankbaarheid jubelden die arbeiders hun politieke leiders vanaf ieder pamflet en vanuit iedere staatskrant toe.

Na de 2e WO ontstond in China ook een socialistisch paradijs, dat zich tot doel geteld had de onderste klasse – in dit geval de boeren - te verheffen.

Zo creëerde de nieuwe gezagsdragers een verheven doel ter vergoelijking van hun welvaart en macht. “Wij doen het in naam van het proletariaat, de onderste klasse, daarom mogen wij in staatsauto’s rijden en lijken (zijn) we bevoorrecht! Volkomen terecht want wij zetten ons dag en nacht in voor ons altruïstische en verheven doel en daar mag best iets tegenover staan. Daarbij heeft

iedereen, die ons voorbeeld volgt en braaf luistert de mogelijkheid zich bij onze leidinggevende klasse te voegen”

Sinds de jaren 60 in ons land kennen we het verschijnsel “gastarbeider”. Was de arbeider in Nederland al verheven, hij koos meestal toch voor zijn geloof. Hier bood zich een nieuwe groep aan, die de hulp van deugend sociaal Nederland hard nodig had om verheven te worden. Van die gastarbeiders bleef één blok hangen: de moslims.

Het gros van de anderen ging terug naar het land van oorsprong. Het verschil in leefstijl en levensstandaard tussen de islamitische landen en ons land was zo groot dat terugkeer uiterst onverstandig leek. Ze bleven hier en kregen van de sociaal democratische elite direct de “verworpenen der aarde rol” toegespeeld. Waarschijnlijk tot hun grote verbazing, maar al snel werd die zeer lucratieve rol gretig geaccepteerd.

De subsidies voor moskeeën en eigen organisaties stroomden binnen. Geschoold binnen de linkse kaders hamerden de zelf opgeworpen woordvoerders - beroeps allochtonen - voortdurend op twee dingen: Moslims zijn de verworpenen in onze samenleving en ze worden gediscrimineerd. Maar gelukkig bood zich al een nieuw sociaal voelend kader aan; een denkende en deugdzame elite die hen zou ontworstelen aan deze onderdrukking. Het aloude ideaal van verheffing van het proletariaat door een denkende en politiek volkomen correcte bovenlaag.

Logisch toch, dat die streven naar een Balkenendenorm baan en macht om hun verheven ideaal te verwezenlijken? Helaas voor hen is dit de laatste stuiptrekking, want het door de linkse kerk geschoolde islamitische kader - Denk komt uit de PvdA en Nida uit GroenLinks  - neemt het initiatief in handen en zal weldra bijten naar de hand die hen heeft gevoed en geschoold. Hun antisemitische en pro-Erdogan politiek is al een teken aan de wand en een duidelijk breekpunt met hun voormalige bondgenoten, want dat kunnen de meeste hoeders van de “islamitische verworpenen der aarde” niet meer aan hun slinkende achterban verkopen.

Dat zien we in Rotterdam, waar het oude en oorspronkelijk zo logische samenwerkingsverband al snel op de klippen is gelopen.